اثرات سلنیوم آلی و معدنی بر عوامل رشد، پارامترهای خونی و ایمنی شناسی بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

این مطالعه با هدف ارزیابی تأثیر سطوح مختلف سلنیوم آلی و معدنی بر نرخ رشد و بازماندگی، عوامل خونی و آسیب شناسی کبد بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان با جیره‌های آزمایشی حاوی سلنیوم، انجام گرفت. در این آزمایش 9 جیره شامل سلنیوم آلی و معدنی با مقدار 0 (شاهد)، 15/0 (تیمار 1)، 3/0 (تیمار 2)، 45/0 (تیمار 3) و 6/0 (تیمار 4) گرم بر کیلوگرم جیره غذایی ساخته شد و ماهیان به مدت 60 روز تغذیه شدند. میانگین وزن اکتسابی در تیمار 3 آلی (6/18±214 گرم) نسبت به شاهد (25±6/154 گرم) افزایش معنی­داری نشان داد (05/0P<). میانگین نرخ رشد روزانه در تیمارهای 2، 3 و 4 آلی و تیمار 2 معدنی (005/0±05/0) نسبت به شاهد (009/0±03/0) دارای اختلاف معنی­دار بودند (05/0P<). مقدار  IgM در تیمار 1 آلی بالاترین مقدار (6/11±05/55 میلی گرم بر دسی لیتر) نسبت به شاهد (6/6±9/46 میلی گرم بر دسی لیتر) بود (05/0P<). فعالیت لیزوزیمی در تیمار 3 آلی (5/24±7/1066 واحد در گرم) نسبت به شاهد (11±5/838 واحد در گرم) افزایش معنی­داری یافت (05/0P<). بالاترین مقدار C3 در تیمار 4 آلی (4/28±8/34 میلی گرم بر دسی لیتر) و بیشترین مقدار C4 در تیمار 4 آلی (3/7±1/31 میلی­گرم بر دسی­لیتر) بود (05/0P<). نتایج نشان دادند که افزودن سلنیوم آلی تا 45/0 میلی­گرم در کیلوگرم غذا، نسبت مناسبی از عوامل رشد، پاسخ‌های ایمنی و ویژگی‌های پاتولوژیک کبد ماهیان قزل­آلا را بهمراه خواهد داشت.